Weer thuis...

Ik slaap weer in mijn eigen bed nadat ik in acht weken op 42 verschillende plekken heb geslapen! Heerlijk. Best wel weer lekker om niet uit een rugzak te leven. En wat veel kleren en schoenen om weer uit te kiezen... wat een luxe. En het is lekker voorjaar. De frisheid tintelt 's morgens tegen je wangen. En om mijn lieve hoogzwangere zus weer te zien. Gelukkig zijn we allemaal op tijd terug voor de geboorte en kunnen we haar steunen bij de laatste loodjes. En vanmorgen voor het eerst niet al te vroeg wakker: 7.00 uur. De jetlag bijna te boven? En dus ook weer aan het werk. Maar nog even terugblikken. Want wat mis ik het lekkere leventje daar!

Terug in Melbourne vanuit Tasmanië was het fijn om Jan, Amy en Heloise weer te zien. Amy kwam me met de kleine dame halen. Ik mocht meteen voor de gezelligheid bij haar op de achterbank. En omdat Amy het in haar rug heeft, moest ik Heloise tillen. Wat een straf! Gedwee heb ik deze taak nog drie dagen vervuld. Wat is het genieten van deze kleine meid en wat mis ik haar! Zo vrolijk. Zo'n mooie observerende blik. En zo'n eigen gezichtje. Ze doet me denken aan oma IJmker. Wanneer zal ik haar weer zien? Pfff ik lijk wel verliefd. Ja, niet alleen ik maar iedereen is echt stapel gek met haar.

Mama Amy zorgde voor een heerlijk lunch, ze kan echt heel goed koken en is heel creatief met ingrediënten. Heerlijk om na de vlucht van 1,5 uur uit Hobart zo lekker te 'landen'. Ik pak uit, we doen boodschappen en wandelen nog even door de buurt. Het is lekker weer, dus we genieten nog even want er staat regen op het programma. Als papa Jan ook weer thuis is van zijn eerste werkdag na zijn huwelijk en vakantie, eten we samen. Gezellig, voor het eerst hebben we even rustig de tijd om te babbelen. Samen met mijn broer doe ik Heloise in bad. Heel bijzonder!

De volgende morgen zoek ik al mijn spullen bij elkaar, want ik wil nog wel shoppen. Maar wellicht gaat mijn rugzak dat niet houden... Na een enorme opruiming zit het meeste erin. Nog even een lekkere koffie in Kensington met Amy en Heloise en dan stap ik op de trein naar Cecile. Mijn oud-studiegenote heeft een ontstoken voet dus in plaats van wandelen ga ik lekker bij haar lunchen. We kletsen gezellig bij.

Weer terug bij Jan en Amy heeft Heloise een minder goede bui. Ze krijgt tanden dus dat maakt haar een beetje kranky,zoals ze dat daar zeggen. We gaan Nepalees-Indiaas eten. Hier wilden we eten toen ik zes jaar geleden op het punt stond om naar huis te gaan. Dat doen we dus nu alsnog! Lekker en gezellig en ook Heloise houdt het goed vol.

De laatste dag. Heloise mag bij mij in bed. We rommelen wat en dan gaan Amy, Heloise en ik nog even winkelen. We vermaken ons ruim vijf uur prima in the mall! Ook Heloise is goed geluimd. Amy troont me mee naar een leuke winkel en bezorgt me zo nog een hele mooie jurk voor een volgende bruiloft. Altijd leuk om kleding als herinnering aan een mooie vakantie mee te nemen! En hij is ook echt super gaaf. Weer thuis eten we samen pizza als Jan ook thuis is. Daarna mag ik nog één keer Heloise in bad doen! En dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Vreselijk. Acht weken was zo lang en leek nooit voorbij te gaan. En nu is het toch zover. Ik begin te snikken en krijg Heloise nog even in mijn armen. Wat ga ik dit lieve meisje missen zeg. Nog een laatste kuddle en dan ga ik samen met Jan naar het vliegveld. We checken mijn spullen in en drinken nog een uur samen koffie. Ontzettend gezellig om nog even rustig na te praten. Wat ga ik ook hem weer missen. Zo leuk om mijn lieve broer weer twee maanden mee te maken. Je broer als vader zien is echt zo mooi! Ik ben erg trots op hem.

Dan moeten ook wij afscheid nemen. Ik houd het weer niet droog. We weten niet wanneer we elkaar weer zien. Vreselijk. Met dikke ogen ga ik door de douane. De security check leidt even lekker af. Ik verpats mijn laatste dollars en daar ga ik dan. Dag Australië.

Precies 24 uur later land ik weer op Schiphol. Daar staan niet alleen mijn ouders, maar ook mijn vriendin Petra en haar man en kinderen. Ze hebben een dagje Schiphol vandaag! Erg gezellig om door hun allemaal opgehaald te worden. Ik krijg een mooi cadeautje van Jasmijn (7 jaar) en we drinken nog wat samen. Daarna brengen mijn ouders me thuis. We halen Chinees en praten bij. Een week daarvoor kwamen ze zelf thuis uit Australië. Dan gaan ook zij naar huis en kan ik uitpakken, post bekijken en mijn nieuwe badkamer bekijken én gebruiken. Want die is ondertussen af dankzij de aannemer en mijn ouders. Heerlijk, in mijn eigen bad!!! Dik tevreden kan ik naar bed. Ik heb op de vlucht vijf uurtjes geslapen. Ik ben nu op die vijf uur na nu 48 uur wakker, dus dat slapen gaat wel lukken.

En zo komt ook aan deze vakantie weer een eind. Met gezonde tegenzin weer aan het werk nu. Maar ook tijdens vakanties zie je leuk, herkenbare en opvallende werkdingen. Hoe zamelen ze het afval in. Ja, ook in Melbourne hebben mensen drie containers bij huis. Een voor glas/plastic/papier, één voor het groen en de kleine container voor de rest. Dat lijkt aardig op de Almeerse ideeën. Verder scheiden ze in beide landen veel en goed het afval. Ook op straat. Daar is natuur ook echt nog natuur, dus dat scheiden lijkt daar wel bij te passen. Sowieso was het daar netjes op straat. Nettere mensen? Minder mensen?

En natuurlijk de wegwerkzaamheden. Op afgelegen bergwegen, het oneindige platteland of midden in de stad. Zomaar ineens was daar een aankondiging van werkzaamheden en stond daar een mannetje met een bord. Aan de ene kant stond STOP, aan de andere kant SLOW. Soms was het lang wachten, soms konden we zo weer verder. Ik zag asfalteren zonder kleef. En ook lijnen trekken kan in Australië gewoon in het verkeer. Ja dus gewoon op een tweebaansweg de middenlijn zetten! Auto's mogen er links en rechts gewoon langs als ze zich door de berm kunnen wurmen. Onmogelijk in Nederland. Op die bergweg is echt geen ruimte voor een generator en verkeerslichten. Dus dan maar een mannetje. Met hoed en vliegennet voor zijn gezicht. De foto's geven een indruk van wat ik tegen kwam. Recht onder mijn raam vulden ze de vorstschade 's avonds in Queenstown (NZ) in het verkeer. De volgende dag was de weg een mooie lappendeken van asfalt. En zelfs de befaamde pick en pully hebben ze aan de andere kant van de wereld. Ik voelde me er even helemaal thuis ;-)

En zo is de cirkel weer rond, want morgen ga ik weer aan het werk. Te beginnen met wegwerkzaamheden. Bedankt allemaal voor jullie leuke reacties de afgelopen twee maanden. Ik hoop dat ik jullie een beetje een indruk heb kunnen geven van deze mooie landen. Ga er zelf ook eens kijken als je de kans hebt. Maar eerst tot gauw aan deze kant van de wereld!