Weekje Shep

Zo, even 'thuis'. Vannacht hebben we weer in Melbourne geslapen. Het huis van Jan en Amy was onze overnachtingsplek, nadat we gisteren uit Shepparton kwamen. Het is inmiddels echt bekend terrein. Het reizen met de metro, de supermarkt in de buurt en brekkie doen op een van onze adresjes. Alleen aan onze rugzakken zie je dat we geen locals zijn. Hoewel, iedereen is hier met Pasen vrij en weg, dus zelfs daar kunnen we nog voor doorgaan. Maar we deden meer local stuff afgelopen dagen!

Na de bruiloft hadden we zondagmorgen weer een stevig ontbijt van onze gastheer Tiny. Goed tegen het restant van de genuttigde alcohol van de vorige avond. Tijdens het ontbijt vroeg hij of we mee wilden motorrijden. Na enige aarzeling waren we daar wel voor in. Zo toerden we dus een uur later over de wegen rond Shepparton. Veerle als een koala achterop op een echte Harley. Jaap en ik zaten ieder op een trike. De snelheid was er niet minder om. En mijn ouders hadden een hele elegante manier van vervoer. Zij reden als een sjiek echtpaar in een echte Rolls Royce. Jeanette, de vrouw van Tiny, was hun chauffeuse. Na twintig minuten kozen we ieder onze eigen weg passend bij de snelheid van ons vervoermiddel. Echt super gaaf. Ik moest gewoon erg mijn best doen om mijn hoofd rechtop te houden, zo hard ging het soms. Ik heb in ieder geval 130 km/u gereden. En de maximum snelheid is dan eigenlijk 110 km/u. Op wegen waar we in Nederland echt maar 80 km/u toestaan. Echt heel vet. Nog even een korte stop bij een appelchocoladefabriek. Maar daar was te veel lekkers om nu te kopen, dus daar kwamen we wel voor terug.

Tegen 12 uur waren we terug en spoedden we ons naar de brunch bij de ouders van Amy. Het is in Australië de gewoonte om de dag na de bruiloft bij elkaar te komen voor een gezellige nabespreking. Natuurlijk met bier, en in dit geval met de befaamde Egg Benedict van de heer des huizes. Maar helaas we waren te laat dus dat genot hadden we niet. Maar dat woog niet op tegen het motoravontuur. We werden op onze motoren afgezet en maakten een indrukwekkende entree. Heerlijk weer dus de rest van dag lekker relax en 's avonds lekker Indiaas gegeten in het centrum van Shepparton.

De volgende dag zijn we terug gegaan naar de chocoladeappelfabriek waar we de vorige dag waren geweest met de motor. Nu lekker ingeslagen voor onszelf en anderen. Daarna zijn we doorgereden naar Dookie, waar de leegte van het landschap wel een beetje begint en de bergen oude vulkanen zijn. Heel mooi! Terug in Shep het lokale zwembad uitgeprobeerd. Wat me in al die jaren nooit gelukt was, hadden we nu binnen een uur vier keer voor elkaar. Waarschuwingen van het zwembadpersoneel omdat we dingen deden die niet mochten. We mochten niet watertrappelen in het baantjestrekkengedeelte, waar verder niemand zwom. Jaap mocht Veerle niet op zijn nek nemen. Veerle mocht niet in het zwembad duiken en tot slot mochten we niet hangen aan de lijnen tussen de banen. Niet heel onbegrijpelijk allemaal maar er was gewoon bijna niemand in het zwembad. Het kwam dus niet echt gezellig over. Na een uur hadden we het wel gehad en zijn we weggegaan. Weer een local experience, maar niet voor herhaling vatbaar.

Dinsdag tot en met donderdag brachten we door in het gebied van de Murrayriver, zo'n 100 kilometer ten noordwesten van Shepparton. We hadden samen met Jan, Amy en Heloise daar een huis aan de rivier. We bezochten het oude havenstadje Echuca en logeerden aan de overkant in de staat New South Wales. Australie bestaat uit zes staten. We waren tot nu toe in Victoria. Een andere staat betekent andere regels dus bijvoorbeeld ook geen fruit mee van de ene in de andere staat. We vermaakten er ons best, genoten van twee heerlijke wijnproeverijen in het gebied (Morrison en Monichino), bezochten een cheesefarm en hadden een fantastische zonsondergang en de volgende dag een net zo'n mooie zonsopkomst. Dat kan daar ook want we zaten ruim 7 km van een geasfalteerde weg en alleen maar weilanden. Voor zonsondergang was het verstandig terug te zijn bij ons huisje, want dan komen de skippies en andere beestjes de weg op.

Terug in Shepparton logeerden we in het huis van de voormalige burgemeester. Niet heel bijzonder groot, en ook niet echt netjes. Was even balen. Maar wel in het centrum. Goede vrijdag was alles dicht dus dat scheelde veel verkeer. En ze bleken WiFi te hebben dus we konden weer even lekker internetten! Donderdag 17 april was mijn vader jarig en vrijdag 18 april kon ik hem mijn verjaardagscadeau geven. We doen ieder jaar een vaderdochterdag als verjaardagscadeau. Een heel goed idee van Amy's moeder was om een rondvlucht boven Shepparton te maken. Inmiddels kenden we de omgeving al wel een beetje, dus dan eens van uit een ander perspectief kijken is ook heel leuk. De lucht was een beetje vervuild doordat boeren de grond in brand steken om het vruchtbaar te maken. In dit gebied is geen irrigatie, dus dan moet je wel wat. Aan de andere kant van Shep zijn er boerderijen en boomgaarden met fruit te over dankzij de irrigatie. Dat is nog een issue daar, want de overheid koopt steeds meer waterrechten op om de Gouldburnriver ook stroomafwaarts gevuld met water te houden. Dan zit je al in de volgende staat en daar staat de boel vaak droog. De verdamping is in dit deel van Australië het grootste probleem. Maar goed, het leverde een geweldige vlucht op met een hele aardige pilote. Vaders was aangenaam verrast en genoot ook volop.

Vrijdagmiddag moesten we aantreden voor de Shepparton Open, het familtetennistoernooi! Eerst speelden Jan en Jaap een enkelspel in de ochtend zonder publiek. Maar 's middags waren we allemaal van de partij om te kijken naar het dubbelspel. Daarna zouden Veerle en ik aantreden. Jan en Jaap speelden lekker maar de tegenstander scoorde meer punten. Inmiddels was het bijna donker en zo gingen Veerle en ik zonder moeite door naar de volgende speeldag. ;-) De volgende dag werden we om 13 uur weer verwacht. Om 13.40 uur konden we eindelijk onze partij beginnen. Dat was maar goed ook, want om 16.05 uur ging onze trein van Shepparton terug naar Melbourne. Dus het moest niet al te lang duren. We speelden lekker tegen een tennislerares en een ander vaardige speelster. Al met al pakten we in punten nog wel een game maar na een half uur konden we douchen. Toch heel leuk om zo mee te doen in het lokale Sheppartonse leven en tussen de bekende van Amy's familie mee te doen. Zelfs opa Farham kwam nog kijken!

Toen was het echt tijd om terug te gaan. Al gauw bleek dat het een bus werd in plaats van de trein, want de Australische NS had werkzaamheden gepland voor het Paasweekend. Ook prima. Op de achterbank van de bus hadden we een gezellige rit naar Melbourne. En zo waren we weer even 'thuis' voor een nachtje, een brekkie en wat geskype met onze zus in Nederland.

Inmiddels zijn we (Jaap, Veerle en ik) doorgevlogen naar Hobart, de hoofdstad van het eiland Tasmanië. Hier vermaken ons al een paar dagen prima! Geen local activiteiten meer, maar nog even de toerist uithangen. It's awesome!!