Tongariro national park

Een buschauffeuse die wel van wanten weet met de oude bus maar die echt regelmatig verkeerd rijdt. Ze heet Possum, naar een Australisch beest. Ze is niet zo blij, geloof ik. En ze haalt ook niet het maximale uit onze tocht. Verschillende dingen zijn niet door gegaan. Soms kan ze er niets aan doen vanwege het getij of het weer. Maar we horen van anderen dat andere chauffeurs wel meer hun best doen voor hun passagiers om bijvoorbeeld een alternatief te verzinnen. Dus das wel jammer. Sommigen verlaten daarom de bus en gaan op de volgende bus mee verder. Ik blijf op de bus tot en met Queenstown, want ik ga als extra Stewart Island doen. En heb dus geen dagen over om ergens te blijven hangen. Maar goed terug naar het nu.

Na de nacht in het Maorihuis komen we via een omweg in Rotarua, vanwege de slechte navigatie van Possum. In Rotarura gaan we allemaal mee op een andere bus om iets te doen zoals naar het themapark van de Hobbit, raften of zoals ik naar het Geothermal park. Het is heel interssant om te zien hoe in deze omgeving de aarde zijn werk doet. Het stinkt naar rotte eieren van de zwavel en overal zijn bronnen, van rond de 40 graden tot meer dan 100 graden. Overal bubbelt. We kunnen ook nog een bad nemen met de zwavelmodder. Ik besluit dat toch maar niet te doen,want we hebben een uur minder. Had ik het maar wel gedaan, want we staan een uur te wachten op de parkeerplaats voordat Possum ons weer komt halen. Gelukkig heb ik wel een voetenbadje genomen.

In Rotarura stapt een nieuwe groep aan boord en veel van mijn reisgenoten blijven daar wat langer. Ook Liz gaat nu weg, en dat vind ik echt heel jammer. Het is heel leuk om een maatje te hebben, maar helaas, nu weer zelf verder. De nieuwe groep blijken allemaal Nederlanders te zijn. Leuk om weer even Nederlanders te spreken. Het is een leuke groep, die elkaar al kent maar die ook wel open staat voor anderen.

We gaan verder en rijden richting Lake Aniwhenua. We pikken een man van begin 70 op die hoofd van de tribe (stam) is in dit gebied. Hij neemt ons als eerste mee naar cave art (tekeningen van de Maori in de rotsen). Ze zijn flink beschadigd dankzij graffiti. Stom natuurlijk. Nu wordt het beschermd door een hekwerk. Daarna gaan we met deze man nog naar een waterval, ontstaan door het aanleggen van een stuwdam. Ze zijn flink bezig met het economisch versterken van de regio door toerisme. Ze doen daar van alles aan in combinatie met hun eigen cultuur. Zo ook op de farm station waar we logeren. We krijgen een warm ontvangst bij de stam en gaan dan iets doen wat zij ook doen. Ik ga weven en maak een armband. Leuk om even creatief bezig te zijn. Daarna krijgen we traditioneel eten, een hanghi feast. Dit eten heeft een paar uur in de grond gezeten met kolen en lagen kleden en aarde over zich heen. Lekkere geroosterde groente en vlees. Heerlijk! Daarna krijgen we nog wat te commerciële praat hoe we met ons bezoek helpen om de gemeenschap op te bouwen, waar veel werkloosheid is. De rest van ons eten gaat naar de schoolkinderen die vaak van thuis niets te eten krijgen. 's Avonds vertelt de stamvader nog mooie verhalen bij het haardvuur. Gave locatie, licht behoorlijk afgelegen maar wel een mooie belevenis.

De volgende dag rijden we naar Lake Taupo, een meer zo groot als Singapore, ongeveer 616 vierkante kilometer. We stoppen in Taupo en kunnen een half uur rondkijken. Daarna verder met de bus, inkopen doen want we gaan weer diep het binnenland in en moeten daar zelf ons eten en drinken voor regelen. Dan op naar de bergen, op naar Blue Duck Station. Een farm hoog in de bergen, 800 meter, waar we lodges hebben. Maar ze maken zich ook hard voor de natuur. We relaxend wat bij aankomst en besluiten om vijf uur alsnog naar de watervallen te lopen. Dat blijkt de moeite waard. Met een Nederlands stel en een Duitse jongen kijk ik rond. Onze trail voor morgen is afgezegd vanwege de naderende cycloon., dus deze wandeling is wel even lekker naheft in de bus zitten. Na de pittige wandeling is het tijd om aan te schuiven voor de meat pie. Heerlijk om zo aan te schuiven. Na het eten lekker douchen, dagboek schrijven en cider drinken. Het is heerlijk zwoel dus we zitten lekker tot één uur buiten met muziek, bier en veel geklets.

Na een prima nacht op een kamer met vijf mannen gaan we weer verder. Onze trail gaat echt niet door dus we nemen alle tijd om terug te rijden over de passen. Langzaam want het waait nu echt wel hard, de cycloon is duidelijk aan land. We komen aan bij ons hotel/backpackhostel. We hebben een kamer voor vier personen, met eigen badkamer. Dat is heerlijk! Vooral omdat het regent. Met tien man kiezen we voor een wandeling van twee uur naar een andere waterval hier in Tongariro National Park. We hebben de rest van de dag vrij, dus die wandeling is heerlijk. We regenen wel helemaal zeiknat met z'n tienen maar het is absoluut de moeite waard. Terug in het hostel besluit ik toch maar te gaan wassen. Veel is nat, we hebben genoeg tijd en anderen willen wel wat kleren drogen. Dus dat gaat mooi samen. Bovendien is er WiFi. Ik kan dagboeken schrijven en foto's plaatsen. Bij een van de dagboeken staan nu foto's, vandaag krijgt de rest ook plaatjes. Eindelijk! Morgen naar Wellington en dan is het tijd voor de overtocht naar het zuidereiland. Op naar de volgende gedeelte van de reis!

En vandaag wordt Janneke 30 jaar, dus een hiep hiep hoera voor haar vanuit hier!