Bye Byron Bay, hey Sunny Sydney

Als je niet afgehaakt bent na mijn vorige jaloersmakende tekstjes, dan kun je nog even verder meegenieten. Wat foto’s bij de vorige verhalen en een nieuw verslagje…

In Byron Bay was het volop genieten: een lekker huis om te koken en een lekkere kamer om te lezen en mijn dagboek bij te werken. Woensdag was het tijd om de vuurtoren te bezoeken. Een prachtige wandeling van 1,5 uur. Dan weer hoog boven zee, dan weer een stukje over het strand. Maar dus wel veel klimmen en klauteren! Het was een wat lastige weg en al kijkend op de kaart, werd ik aangesproken door een man en vrouw. Na drie engels woorden van mij, ging de man vrolijk in het Nederlands verder. Hij was ruim 30 jaar geleden vetrokken naar Denemarken en had daar zijn vrouw ontmoet. Samen waren ze naar Australie verhuisd en ze kwamen nooit meer terug, zeiden ze. Zij verstond ook goed Nederlands en gisteravond hadden ze de film Zwartboek gekeken. En dus wilden ze wel weer even Nederlands spreken. Erg leuk en ze gaven me het zetje in de goede richting voor het verder klimmen.
En de inspanningen werden beloond! Op het meest oostelijke puntje van het Australische vasteland was het een pracht uitzicht over de Pacifische Oceaan. En….ik zag walvissen zwemmen!!!! Het is de tijd van het jaar voor de walvistrek. Meestal zie je ze in de schemering, maar nu was het geluk midden op de dag met mij. Daarna nog even genoten van de vuurtoren zelf: een beauty onder de vuurtorens die ik tot nu heb gezien en dat zijn er best veel. Terug naar het dorp en nog een beetje gewinkeld. Om 16.15 uur had ik een afspraak voor een massage. Heerlijk hoe rug, nek en schouders even ontspannend werden aangepakt. Daarna nog langs de drogist alias apotheek voor wat advies over de wond op mijn been, want dat zag er nog steeds niet helemaal goed uit. Lekker koken, lezen en slapen maar!

Donderdag was het tijd om dit heerlijke plekje weer te verlaten. Na een goed ontbijt op het balkon met verse jus stapte ik op de bus naar Sydney. Een reis van 13,5 uur en een hele mooie. Zeg maar de Ardennen aan zee. Prachtig groene heuvels met doorkijkjes naar de zee en diep binnendringende rivieren. Echt het mooiste deel van Australie wat mij betreft. Al filmkijkend, lezend, kletsend met mijn Duitse buurvrouw en genietend van het landschap passeerden we tal van aardige, leuke, onaantrekkelijke en hele mooie plaatsen om mensen in en uit te laten. Om 23.10 uur reden we over Harbour Bridge Sydney binnen en lag the Opera House aan de oever te wachten op onze komst. Wat een entrée, wat een indrukwekkende stad met weer veel wolkenkrabbers. Ik kon meteen overstappen op de bus naar Coogee, naar mijn studievriendin Cecile en haar vriend Georg. Coogee is een suburb (voorstad) aan de oostkant van Sydney. Ofwel aan zee! Ze wonen echt om de hoek van het strand! Even bijkletsen natuurlijk, maar het was al laat dus gauw gaan slapen.

Vrijdag had Cecile vrij en na een lekker ontbijt gingen we richting centrum om Maaike weer te zien. Erg leuk en gaaf om de meiden nu eens in hun stad te zien! We gingen wandelen van Stir Bridge naar Manly, een schiereiland ten noorden van Sydney. Prachtige doorkijkjes naar de ocean en een hele mooie natuur tussen prachtig gelegen huizen aan de vele baaien van Sydney! Een erg mooie wandeling. Bij de ferry aangekomen scoorden we nog de lekkerste chocomel die ik in jaren gehad heb. We concludeerden dat het dan ook erg goed was dat we niet zo vaak in deze buurt kwamen, want dan waren we toch echt nog wat kilootjes rijker! Op de boot misten we net de zonsondergang doordat we zo genoten van de chocomel, maar op de boeg was het nog steeds genieten van Sydney at sunset. Via Maaikes huis gingen we naar de pub, hier een hotel geheten. We gingen aan het bier in de oudste pub van Sydney en vervolgens aten we –hoe passend- Irish Stew. Heerlijk doorgekletst over onze levens nu, werk, vrienden, wat is er gekomen van oud-studiegenoten en alles wat vrouwen verder met elkaar willen delen. Tegen 10 uur vielen we om van de slaap. Maaike hoefde alleen de straat over te steken en Cecile en ik gingen weer op de bus.

Zaterdagmorgen waren we uitegnodigd om met een vriend en college van Georg, Joe en zijn college John, te gaan zeilen op de oeaan. Maar het waaide een beetje hard, een beetje te hard. Dus we gingen op de motor de rivier op en dan terug zeilen. Zo gezegd zo gedaan. Het zeil vast gehesen en kleiner gemaakt vanwege de harde wind. Opeens een luide knal en het zeil begint te wapperen… Een van de touwen is geknapt, die het zeil kleiner maakt. Daardoor komt er te veel druk op de twee andere punten waar het zeil vast zit en scheurt het helemaal uit….Beduusd kijken we allemaal omhoog en Joe begint meteen het zeil neer te halen. Na 21 jaar trouwe dienstkapot. We varen toch verder en gaan met het fokzeil terugvaren, dus gelukkig houd het tochtje hiermee niet op! We zeilen lekker weer terug en vooral Maaike, die net een zeilcursus is ga doen, kan haar hart ophalen en flink aan de slag. Via de Harbour Bridge en het Opera House komen we weer in ons haventje aan. Net voor het donker zijn we allemaal weer aan wal en genieten we thuis van Ceciles heerlijk zalmlasagne. Joe kan niet alleen heel goed zeilen, maar beschikt ook over een heel goed wijnassortiment. En dat laat zich allemaal heel goed combineren en resulteert in gloeiende gezichtjes en oren en een heerlijke slaap.

Zondag doen we rustig aan, terwijl Georg weg is gegaan in alle vroegte. Rond 13 uur zien we Maaike weer in de stad en slepen we onszelf van parkje naar terrasje en naar weer een ander parkje om een beetje te liggen luieren. Bij het Opera House kopen we kaartjes voor het concert van woesdag, zodat we ook echt van binnen kunnen zien en horen hoe mooi het gebouw is. Dan loungen we nog even op het terras van The OperaBar. Daarna gaat Cecile naar huis om te repeteren voor haar volgende concert. Maaike en ik gaan naar de film Mama Mia, waar we helemaal vrolijk van worden en lekker meezingen! Een aanrader, zeker als je even opgepept wilt worden! Een heerlijke lazy Sunday!

Vandaag doe ik het nog rustiger aan, want de wond op mijn been ziet er nog slechter uit en ik ga er mee naar de dokter. Ik heb een infectie en mag aan de antibiotica. Balen, maar nu is het ook klaar met het zelf proberen. Ik krijg alles mee om het zelf schoon te maken en mag altijd terug komen. Geeft me de gelegenheid om een beetje door Coogee te slenteren, te koken voor Cecile en Georg en op internet mijn verhalen weer bij te werken! Nog een nachtje hier slapen en dan verhuis ik naar Maaike in het centrum van Sydney en ga ik alles bekijken wat je gezien moet hebben in Sydney ;-) Vrijdagavond vlieg ik naar de laatste vakantiebetemming: Jan en Amy in Melbourne. Bijna terug naar Nederland… nog even niet gelukkig! Hoewel ik ook zin heb om iedereen weer te zien en te spreken, want ik mis jullie ook wel hoor!